Ustawodawca nie różnicuje podatników podatku od nieruchomości

Korzystniejszy, odroczony moment powstania obowiązku podatkowego dotyczy wszystkich nowo wybudowanych budynków lub budowli, niezależnie od tego, czy ich właścicielem lub posiadaczem jest inwestor, czy nabywca.

W 2017 r. spółka wystąpiła o stwierdzenie nadpłaty podatku od nieruchomości za 2012 r. Podatniczka tłumaczyła, że w lipcu 2012 r. nabyła nieruchomość zabudowaną samoobsługowym domem towarowym wraz z towarzyszącą infrastrukturą, którą wcześniej dzierżawiła. Uznała, że źle naliczyła podatek, bo powinna była uwzględnić przedmiot opodatkowania, tj. powierzchnię budynku oraz wartość budowli, dopiero od 1 stycznia 2013 r. Wskazała na art. 6 ust. 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych (u.p.o.l.). Wynika z niego, że okolicznością, od której zależy obowiązek podatkowy, jest istnienie budowli albo budynku lub ich części – obowiązek podatkowy powstaje 1 stycznia roku następującego po roku, w którym budowa została zakończona albo w którym rozpoczęto użytkowanie budowli, albo budynku lub ich części, przed ich ostatecznym wykończeniem.

Inaczej sprawę widział jednak burmistrz. Stwierdził, że przepis, na który powołuje się spółka, to lex specialis i odwołuje się do istnienia budynku jako okoliczności, od której uzależniony jest obowiązek podatkowy w rozumieniu art. 4 ordynacji podatkowej. Tymczasem w sytuacji nabycia już istniejącego budynku (budowli) rozstrzyga o powstaniu obowiązku podatkowego w warunkach ogólnych z art. 6 ust. 1 u.p.o.l. W...